تأثیر تمرینات ترکیبی تعادلی و ثبات‌دهندۀ مرکزی پیش‌رونده بر تعادل بیماران مسن مبتلا به بیماری پارکینسون

  پارکینسون  (PD)اختلالی مزمن در مغز است که روی حرکات بدن تأثیر می‌گذارد. هدف این پژوهش، بررسی اثر تمرینات ترکیبی تعادلی و ثبات‌دهندۀ مرکزی پیش‌رونده بر تعادل بیماران مسن مبتلا به بیماری پارکینسون بود. این پژوهش از نوع نیمه‌تجربی با طرح متقاطع بود. از بین بیماران مرد مبتلا به پارکینسون شهر ساری 16 بیمار به‌صورت داوطلبانه و در دسترس در این پژوهش شرکت کردند. سپس بیماران به روش انتساب تصادفی و رعایت اصل معادل‌سازی، به دو گروه تقسیم شدند. برنامۀ تمرینی شامل دو بخش چهارهفته‏ای تمرین پیش‌روندۀ تعادلی و ثبات‌دهندۀ مرکزی )هفته‌ای سه جلسه، میانگین 30 دقیقه) بود که به‌صورت ضربدری در چهار هفتۀ دوم نوع تمرین گروه‌ها جابه‌جا شد. متغیر تعادل چشم باز و بسته به‌عنوان متغیر وابسته اندازه‌گیری شد. تحلیل آماری داده‌ها در پایان برنامه، بیانگر تغییر معنادار نمره‌های آزمون تعادل در هر دو وضعیت چشم باز و بسته بود (001/0=P). همچنین تفاوت دو گروه در نمره‌های تعادل چشم باز معنادار بود (023/0=P). براساس این نتایج در مجموع برنامۀ ترکیبی تعادلی و ثبات‏دهندۀ مرکزی برای ارتقای تعادل بیماران مبتلا به پارکینسون مناسب است و برنامه‌ای که در آن ابتدا تمرینات ثبات‌دهندۀ مرکزی انجام می‌گیرد، برنامۀ مفیدتری برای آنهاست.